Ülkemizde uzunca bir süreden beridir uygulanan ekonomik ve sosyal politikalar nedeniyle, özellikle, işçi ve emekçi kesimler açısından, yaşanılması çok zor bir yer haline geliyor.

Küresel krizin etkileri yanı sıra, ülkemizdeki yanlış, üretimden kopuk politikalar nedeni ile gelişen ekonomik bunalımın faturası yalnızca çalışanlara ödettirilmeye çalışılan bir dönemden geçiyoruz.

2009 yılından bu yana 4 tane parti, kendi arasında değişerek hükümette bulunmuş olmasına rağmen, uygulanan ekonomik ve sosyal politikaların aynı olması, çalışanlar açısından tam bir kabus olmuştur.

Bu uygulanan reçete ne yazık ki halkımızın ezici çoğunluğunun gittikçe fukaralaşmasına neden olmaktadır. Üretimden koparılmış, sadece yem ve gıda ithalatçıları ile bir avuç bankacının servetlerine servet katılırken, on binlerce yurttaşımız ise açlık ve fakirlik sınırı altına sürükleniyor.

2016 yılı sonu itibarı ile Merkez Bankası verilerine göre, bankacılık aktif büyüklüğü 21.1 Milyar TL’ye ulaştı. Bir önceki yıla göre 22.1 artış gösterdi. Bankacılar Birliği Yönetim Kurulu Başkanı P karlılık oranının arttığını söylüyor.

Diğer yandan ise 6 yılda 80 bin 258 Mazbata, sadece geçtiğimiz yıl 13 bin 730 alacak verecek davası nedeniyle yurttaşlarımız mahkemelere düşmüştür.

Devletin cazibesini ortadan kaldıracağız diye uygulamaya konan 47/2010 sayılı yasa çalışanlarının aylık (maaş-ücret) ve diğer ödeneklerinin düzenlenmesi (Göç) yasası, kamu görevlileri arasında eşitsizliğe, maaşların yaygın olarak düşmesine neden olurken, hedeflenenin aksine özel sektördeki ücret ve maaşların daha da gerilemesine neden olmuştur.

Kamuda uygulanan düşük maaş-ücret politikası yanı sıra, öğrenci getiriyoruz diye işçi piyasasına sokulan üçüncü uyruklu 20 bin civarında insan, 35-40 TL’ye günde 12-14 saat kaçak işgücü olarak çalıştırılmaktadır. Uzak Doğu’dan getirilen ve insan kaçakçılığı ve kaçak işgücü olarak da kullanılan diğer insanlarla birlikte, kendi yurttaşlarımız haksız bir rekabetle karşı karşıya bırakılıyor. Çoğunun haksız rekabet nedeni ile işsiz kalmasını, işe girenlerin ise düşük ücretlerle çalıştırılmalarını sağlıyorlar.

Diğer yandan ise, bu hükümetlerden önce hazırlanan ‘Yerli İstihdamını Destekleme’ projesi çerçevesinde oluşturulan fonun kaymağını yine, on binler fukaralaşırken, büyüyen iki sektör Ticaret ve Bankacılık sektörünün desteklenmesinde kullanılıyor. Bu fondan yaklaşık 15 bin kişinin istihdamı desteklenirken 1/3’ü (5000 kişi) bu sektörlere gidiyor.

Hayat pahalılığı(HP) oranları ile oynayarak, TL kullandığımız halde, genel olarak Türkiye’den daha düşük enflasyon rakamlarının açıklanması, bu hükümetlerin aynı zamanda aklımızla da dalga geçer bir durum yaratmalarına neden oluyor.

HP oranları ile oynanması yanı sıra herkes biliyor ki, son bir yıl içerisinde elektriğe % 30’un üzerinde zam yapıldığı, akaryakıta, tüp gaza daha birçok maddeye korkunç zamlar yapıldığı, Temel Tüketim malları yanı sıra dövizde meydana gelen gelişmeler, dövize endeksli ev kiralarından tutun her şeye nasıl yansıdığını anlatmaya gerek bile kalmamaktadır.

Böyle bir kâbusun ortasında, tehdit ve şantajla 155 TL gibi bir komik artışla asgari ücreti artırdık diyerek övünmek, işçi ve emekçi kesimleri yok saymakla eş anlamlıdır.

Bu gidişe dur demek zamanıdır. Siyasal güçlerin örgütlülüğü ne yazık ki, siyasal partilerin iyice birbirine benzemesi nedeni ile iyice erozyona uğradı. Bu durum kibir ve bencilliğin öne çıkmasını sağladı.

Siyaset yapmak bir avuç elitin yapabileceği bir iş algısı yaratılmak isteniyor. Hatta bazıları örgütsüzlüğü, siyaset unsuru haline dönüştürüyor. Kibirli ve bencil duruşunu diğerlerinden farklıyım noktasına getirmeye çalışıyor.

Hiçbir kibir ve bencil tutum bizi yolumuzdan ayıramaz.

TKP Yeni Güçler olarak tüm işçi ve emekçi kesimleri daha iyi yaşam koşulları için aktif mücadeleye çağırıyoruz.

Çağrımız nettir.

1) Asgari ücret derhal geri çekilmeli ve yeniden günün koşullarına göre belirlenmelidir.

2) İşsizlerimiz sektörel bazda ayrılmalı, ihtiyaç olmayan sektörlerde (Ticaret, Bankacılık gibi) yabancı işgücü yasaklanmalıdır. İhtiyaçlı sektörlerde ise sınırlanmalı ve kota sistemine geçilmelidir.

3) Yerli istihdamını destekleme fonu yeniden düzenlenmeli, ihtiyaç olmayan sektörlerde (Ticaret, Bankacılık gibi) destek geri çekilmeli, daha çok üretim sektörleri desteklenmelidir.

4) Yasalarımıza göre yasak olan işçi simsarlığına son verilmeli, bu alanda Danışmanlık Bürosu altında faaliyet yürütenler tespit edilip kapatılmalıdır.

5) Özel sektörde sektörel bazdan Toplu Sözleşmeli döneme geçilmelidir.

Saygılarımızla.

Sonay Adem

Genel Sekreter

Güncelleme Tarihi: 24 Temmuz 2017, 10:34